Έχεις σκεφτεί ποτέ τα χαρακτηριστικά σου σαν άνθρωπος?Απλή ερώτηση,θα μου πεις..αλλά είναι τόσο απλή όσο δείχνει?Όλα αυτά που σε χαρακτηρίζουν,ή νομίζεις ότι σε χαρακτηρίζουν,

επηρεάζονται από τον περίγυρο?Δεν εννοώ ως εξέλιξη ,αλλά ως προσωπική άποψη.Μοιάζει μπερδεμένο μέχρι στιγμής το κείμενο.Ίσως να προσπαθούσα να το ξεμπερδέψω λίγο με ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάτι που σε χαρακτηρίζει είναι ότι θέλεις να συζητάς τα πάντα και να τα αναλύεις.Αν ο περίγυρός σου δεν λειτουργεί έτσι,τότε δίχως να το καταλαβαίνεις,λίγο λίγο αυτό σου το χαρακτηριστικό μετατρέπεται σε ελάττωμα. Όλοι όσοι σε περιβάλλουν σε πιέζουν να το αλλάξεις,γιατί στα δικά τους μάτια μοιάζεις κουραστικός.Και χωρίς

να το έχεις αντιληφθεί,αρχίζεις και βιώνεις κι εσύ αυτό σου το χαρακτηριστικό σαν κάτι αρνητικό.Σαν κάτι που δε συνάδει με το σύνολο.Και φτάνεις να αισθάνεσαι άσχημα με κάτι που όχι μόνο το έχεις ως χαρακτηριστικό,αλλά σου είναι και απολύτως απαραίτητο για να συνεχίσεις να υπάρχεις.Ίσως με το παράδειγμα αρχίζει και μπαίνει μια τάξη στην έκφραση της σκέψης.Τελικά,τα χαρακτηριστικά σου είναι ανεξάρτητα από το περιβάλλον?Είναι σίγουρο ότι πρόκειται για ελαττώματα ή προτερήματα,ή κάθε φορά αυτό επανακαθορίζεται από το τι ζητά-απαιτεί ο περίγυρος?Και φτάνεις στο δίλημμα.Να αλλάξεις κάτι που το χρειάζεσαι ως άνθρωπος μιας και διαρκώς αισθάνεσαι ότι είναι ελάττωμα λόγω της διαρκώς αυξανόμενης πίεσης από τους γύρω σου?Που θα σε οδηγούσε άραγε κάτι τέτοιο?Θα ήσουν ευχαριστημένος με το να ζεις,σύμφωνα με “οδηγίες χρήσης”?Δεν είναι εύκολα τα θέματα που θίγονται αυτή τη στιγμή.Μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με αλήθειες και διαπιστώσεις που θα σε κάνουν να νοιώσεις ανησυχία.Ανησυχία γιατί μπορεί να βρεθείς απέναντι σε ψευδαισθήσεις.Συμβαίνει πολύ συχνά,να χτίζουμε μια ολόκληρη ζωή βασιζόμενοι στην παραδοχή ότι αποτελούμαστε από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά,άλλα θετικά και άλλα αρνητικά,και χτίζουμε τη ζωή προσπαθώντας να συμβουλευόμαστε μόνο τα θετικά χαρακτηριστικά μας.Αλλά με βάση όσα έχω αναφέρει πριν,αν βρεθείς αντιμέτωπος με την παραδοχή ότι δεν είναι πια σίγουρο,τι από αυτά που είσαι είναι θετικό και τι αρνητικό,θα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις.Να ξεδιαλύνεις χωρίς εξωτερικές πια επιρροές,τι είναι θετικό και τι αρνητικό- για σένα και μόνο πια-,και κλείνοντας τα αυτιά σε όλους εκείνους που για τους δικούς τους λόγους θέλουν να σε πείσουν ότι “έτσι είσαι”.Και μετά όταν βρεθείς αντιμέτωπος με ότι έχεις χτίσει,αλλά πάνω σε λάθος σχέδια,τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με τεράστια διλήμματα.Συνεχίζεις να ζεις τη ζωή σου επάνω στα λάθος σχέδια,ή ξαναχτίζεις από την αρχή,αυτή τη φορά με περισσότερο θάρρος?

**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.